ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์: ทั่วไป

บุคคล
ผู้ซึ่งสามารถมีสิทธิและปฏิบัติหน้าที่ต่าง ๆ ตามกฎหมาย
บุคคลในทางกฎหมายแบ่งออกเป็น 2 ประเภท
1. บุคคลธรรมดา
2. นิติบุคลล
การเริ่มสภาพบุคคล
ต้องประกอบด้วยหลักเกณฑ์ 2 ประการ
1. คลอดแล้ว
2. อยู่รอดเป็นทารก

การนับอายุของบุคคล
1. กรณีไม่รู้วันเกิดแต่รู้เดือนและปีที่เกิด
2. กรณีไม่รู้วันและเดือนที่เกิดแต่รู้ปีที่เกิด
3. กรณีที่ไม่ทราบทั้งวันเดือนและปีเกิด
การสิ้นสุดสภาพบุคคล
1. การตายโดยธรรมชาติ
2. การตายโดยผลของกฎหมายหรือสาบสูญ

หลักเกณฑ์ของการเป็นคนสาบสูญ
1. บุคคลนั้นไปเสียจากภูมิลำเนาหรือถิ่นที่อยู่
2. ไม่มีใครทราบแน่ว่าบุคคลดังกล่าวมีชีวิตอยู่หรือตาย
3. เป็นระยะเวลา
3.1 5 ปี ผ่านพ้นไปในกรณีธรรมดา
3.2 2 ปี ผ่านพ้นไปในกรณีพิเศษ
4. ผู้มีส่วนได้เสียหรือพนักงานอัยการร้องขอ
5. ศาลมีคำสั่งให้เป็นบุคคลสาบสูญ

ผลการเป็นคนสาบสูญ
1. ถือว่าบุคคลนั้นถึงแก่ความตายเมื่อครบกำหนดระยะเวลา 5
ปี ในกรณีธรรมดา 2 ปีในกรณีพิเศษ
2. สิทธิหน้าที่อันเป็นการเฉพาะตัวของบุคคลนั้นสิ้นสุดลง
3. มรดกตกทอดแก่ทายาท
4. หากบุคคลสาบสูญมีบุตรผู้เยาว์ อำนาจปกครองบุตรผู้เยาว์
สิ้นสุดลง

ภูมิลำเนา
ถิ่นที่อยู่ตามกฎหมายของบุคคลธรรมดาและนิติบุคคล
1. ภูมิลำเนาของบุคคลธรรมดาคือ สถานที่อยู่อันเป็นหลัก
แหล่งสำคัญ
2. ภูมิลำเนาของนิติบุคคลได้แก่ ถิ่นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่
หรือถิ่นที่ได้เลือกเอาเป็นภูมิลำเนาเฉพาะการ
ประโยชน์ของภูมิลำเนา
1. การเสนอคำฟ้องต่อศาล
2. การส่งคำคู่ความ เอกสารหรือหมายเรียกพยาน
3. การชำระหนี้
4. การสาบสูญ